TY - JOUR ID - 139342 TI - بازخوانی رویکرد علی شریعتی نسبت به روحانیت از تقابل راهبردی تا تعامل تاکتیکی JO - اندیشه سیاسی در اسلام JA - JPTI LA - fa SN - 2423-7973 AU - رشیدی, احمد AU - دوست محمدی, حسین AU - موسی نیا مداح, فاطمه AD - دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشگاه مازندران AD - دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه مازندران، پژوهشگر در حوزه علوم سیاسی AD - دانش ‌آموخته کارشناسی‌ارشد علوم سیاسی دانشگاه مازندران Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 7 IS - 25 SP - 1 EP - 28 KW - شریعتی KW - روشن‌فکری دینی KW - پروتستانتیسم اسلامی KW - سنّت KW - روحانیت DO - JPTI-2102-1240(R1) N2 - از ابتدای قرن 19 میلادی، تاریخ معاصر ایران عرصة کشاکش مداوم سنّت و مدرنیته بوده است. در این برهه از تاریخ کشور سنّت در سه نهاد بازار، روحانیت و پادشاهی مطلقه، تمرکز یافته بود. در چهارچوب تقابل سنّت و مدرنیته، روشن‌فکری به‌عنوان نهادی برآمده از مدرنیته به رویارویی سه نهاد برآمده از سنّت برخاست. اما در­ این میان تعامل و تقابل روشن‌فکری و روحانیت سرانجامی دیگر یافت و به تولد روشنفکری دینی انجامید و بر سرنوشت دو نهاد دیگر یعنی بازار و سلطنت تأثیرات شگرفی بر جای نهاد. رابطه توأم با تعامل و تقابل بین روشن‌فکران و روحانیون تا حدود زیادی در اندیشه­های دکتر علی شریعتی به‌عنوان یکی از پیشگامان روشنفکری دینی در ایران معاصر انعکاس یافته است. ازاین‌روی، در مقاله حاضر برآنیم تا با به‌کارگیری نظریه پروتستانتیسم اسلامی و روش توصیفی - تحلیلی، ابعاد مختلف رویکرد علی شریعتی به نهاد روحانیت را بررسی کنیم و از این طریق راهی برای بازاندیشی روابط نهاد روشن‌فکری و نهاد روحانیت در ایران معاصر بگشاییم. یافته‌های مقاله نشان می‌دهد رویکرد محوری علی شریعتی اصلاح‌گری دینی بوده و در این چهارچوب تقابلش با نهاد سنّتی روحانیت راهبردی و تعاملش با آن تاکتیکی بوده است. UR - https://andishehsiyasi.ri-khomeini.ac.ir/article_139342.html L1 - https://andishehsiyasi.ri-khomeini.ac.ir/article_139342_10e8af13e934388bd69ad3788e11b6ee.pdf ER -