@article { author = {EkhtiariAmiri, Reza}, title = {Limitations of the Moderation Discourse in Forming Regional Peace (With Emphasis on Iran and GCC Relations)}, journal = {The Journal of Political Thought in Islam}, volume = {4}, number = {11}, pages = {31-57}, year = {2017}, publisher = {پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی}, issn = {2423-7973}, eissn = {2588-4999}, doi = {}, abstract = {a new paradigm in the foreign policy arena, namely the moderation discourse. The research question addresses what moderation means? And, what are the limitations of the discourse in improving relations with Persian Gulf Cooperation Council (GCC) and eventually establishing regional peace and demolishing the violence?This research, through utilizing the primary and secondary sources, argues that the moderation discourse is combination of idealism and realism, which balance and equilibrium form its nodal point. In addition, the research, through combination of theories of “constructivism” and “regional security complex” states that with regards to the new geopolitic of the Middle East, political elites of Iran and GCC view each other as “others” and therefore they enjoy different perceptions regarding regional security. This has led to security problem, and so each of the states are pursuing contradictory approaches for establishing regional peace and stability. The following outcome, with regards to interdependence of the regional security, is increasing of tensions, competitions, hostility, and eventually boosting violence and disintegration between these states.}, keywords = {Moderation discourse,Iran,GCC,Middle East,Peace,Violence}, title_fa = {محدودیت‌های گفتمان اعتدال‌گرایی در ایجاد صلح منطقه‌ای (با تاکید بر روابط ایران و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس)}, abstract_fa = {با شروع به کار دولت یازدهم، اعتدال‌گرایی به گفتمان غالب در عرصه سیاست خارجی ایران تبدیل گردید. سؤال پژوهش حاضر بر این مبنا قرار گرفته است که گفتمان اعتدال‌گرایی به چه معناست؟ و این گفتمان در بهبود مناسبات ایران با شورای همکاری خلیج فارس و متعاقبا برقراری صلح و ثبات در خاورمیانه و ایجاد منطقه عاری از خشونت با چه موانع و محدودیت‌هایی مواجه می‌باشد؟ این پژوهش با بهره‌گیری از روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع دست اول و ثانویه، گفتمان اعتدال‌گرایی را تلفیقی از آرمان‌گرایی و واقع‌گرایی تعریف می‌کند که توازن و تعادل بین آنها دال مرکزی این خرده گفتمان را تشکیل می‌دهد. پژوهش حاضر همچنین با ترکیب رهیافت نظری سازه‌انگاری و «مجموعۀ امنیتی منطق‌های» استدال می‌کند که در حال حاضر، تحت ژئوپلتیک جدید خاورمیانه، نخبگان سیاسی ایران و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس یکدیگر را به عنوان «دیگری» در نظر گرفته که برآیند آن شکل‌گیری برداشت‌ها و ادراکات متفاوت از مقوله امنیت در منطقه می‌باشد. چنین برداشت‌هایی منجر به «معضل امنیتی» شده و در نهایت، دولت‌های مذکور را به سمت اتخاذ رهیافت‌های متعارض جهت تأمین صلح و ثبات منطق‌های رهنمون ساخته است. پیامدهای چنین رویکردی تاکنون، با توجه به بهم پیوستگی امنیت کشورهای منطقه، تشدید تنش‌ها، رقابت‌ها، خصومت‌ها و در آخر افزایش خشونت‌ها و واگرایی بین این کشورها بوده است.}, keywords_fa = {گفتمان اعتدال گرایی,ایران,شورای همکاری خلیج فارس,خاورمیانه,صلح,خشونت}, url = {https://andishehsiyasi.ri-khomeini.ac.ir/article_53738.html}, eprint = {https://andishehsiyasi.ri-khomeini.ac.ir/article_53738_daa1e084783d12ee9c6913e5dd262588.pdf} }