: فقه سیاسی به عنوان فربه‌ترین دانش سیاسی شیعه درصدد است احکام جزئی و هنجاری در حوزه مسائل مربوط به نسبت فرد و دولت را ارائه نماید. در نسبت‌سنجی فقه سیاسی و دموکراسی دو مسئله حائز اهمیت است: تنوع دیدگاه‌ها در فقه سیاسی شیعه، و مرتبه‌ای بودن مفهوم دموکراسی. در حالی‌که فقه سیاسی از دیدگاه حداقلی‌ها بی‌اعتبار است، حداکثری‌ها از آن انتظار حداکثری در پاسخ به مسائل مربوطه را دارند. بر اساس نظریه همروی، اما، فقه سیاسی هم اعتبار دارد، هم محدودیت. فربه شدن فقه سیاسی در طول تاریخ با زوال فلسفه سیاسی اسلامی نسبت مستقیم دارد. به نظر می‌رسد در فقه ظرفیت‌هایی وجود دارد که می‌تواند شاخص‌های برخی مفاهیم مدرن را به میزانی بربتابد.
Political fiqh (jurisprudence) as the biggest part of the Islamic political thought is to issue normative and particular decrees to the relationship of individuals and government. Regarding political fiqh and democracy, two important notifications are necessary. Firstly, theories in political fiqh are different, and secondly, democracy has some degrees in itself. While minimalist approach, the secular one, sees no validity for political fiqh, maximalists expects an exaggerated role for it. According to "confluence theory", political fiqh has validity in one hand, and restriction on the other one. Thickness of political fiqh is rooted in the deterioration of political philosophy (and political thought) during history. It seems that there is some kind of potentiality in political fiq to accept modern concepts such as democracy.
کلیدواژه‌ها [English]
Political fiqh, Political Thought, Democracy, minimalist approach, maximalist approach, confluence theory
مراجع
آربلاستر، آنتونی.( 1368) ظهور و سقوط لیبرالیسم غرب، ترجمه عباس مخبر، تهران : نشر مرکز.
بشیریه، حسین. (1378) تاریخ اندیشه‌های سیاسی در قرن بیستم، تهران: نشر نی، جلد 2.
---------. (1380) درس‌های دموکراسی برای همه، تهران: نگاه معاصر.
بوبیو، نوربرتو. ( 1376) لیبرالیسم و دموکراسی، مترجم بابک گلستان تهران: نشر چشمه.
بیتهام، دیوید ( و بویل کوین). (1376) دموکراسی چیست؟، مترجم شهرام نقش تبریزی، تهران: ققنوس.
--------- .(1381)، دیباچه‌ای بر جامعه شناسی سیاسی ایران: دوره جمهوری اسلامی، تهران: نگاه معاصر.
الجرجانى، على بن محمد. (1306ق ) کتاب التعریفات، تهران: ناصرخسرو.
ابتدای صفحه