امروزه مبحث قومیت و نقش آنها در پیشرفت جوامع یکی از مسائل اساسی در تمامی کشورهای جهان بهویژه در جوامع چند قومیتی است. کشور ما نیز که از جوامع چند قومیتی به شمار میرود و در راستای حقوق و توسعة قومیتها دارای مسائل و چالشهای متفاوتی بوده، نیازمند است در سیاستگذاریها و برنامهریزیهای توسعه به موضوع قومیتها توجه بیشتر و کاربردیتر شود. در این پژوهش درصدد بررسی جایگاه توسعة قومی در برنامههای توسعه، پس از انقلاب اسلامی هستیم و به این پرسش پاسخ داده خواهد شد که «جایگاه الگوی توسعة قومی در برنامههای توسعه پس از انقلاب اسلامی چگونه بوده است؟»؛ با بررسی اسناد و برنامههای توسعه به این نتیجه خواهیم رسید که توسعة قومی حلقة مفقوده روند توسعة متوازن کشور بوده و به عبارتی توسعة قومی از دغدغهها و مسائل اصلی سیاستگذاران توسعه کشور نبوده و بهندرت در برنامههای توسعه نامی از اقوام آمده است. پرداختن به مسئلة توسعة اقوام را بهسختی میتوان در چهارچوب نگاه به مسائل مناطق حاشیهای، فقرا و نیازمندان دید.
موسوی, صدرالدین, & قمریان, ناهید. (1401). جایگاه توسعه قومی در برنامه های توسعه پس از انقلاب اسلامی ایران. اندیشه سیاسی در اسلام, 9(32), 125-150. doi: JPTI-2109-1279(R1)
MLA
صدرالدین موسوی; ناهید قمریان. "جایگاه توسعه قومی در برنامه های توسعه پس از انقلاب اسلامی ایران". اندیشه سیاسی در اسلام, 9, 32, 1401, 125-150. doi: JPTI-2109-1279(R1)
HARVARD
موسوی, صدرالدین, قمریان, ناهید. (1401). 'جایگاه توسعه قومی در برنامه های توسعه پس از انقلاب اسلامی ایران', اندیشه سیاسی در اسلام, 9(32), pp. 125-150. doi: JPTI-2109-1279(R1)
VANCOUVER
موسوی, صدرالدین, قمریان, ناهید. جایگاه توسعه قومی در برنامه های توسعه پس از انقلاب اسلامی ایران. اندیشه سیاسی در اسلام, 1401; 9(32): 125-150. doi: JPTI-2109-1279(R1)